Het ligt misschien voor de hand, maar als je wilde dieren wilt fotograferen, is het wat mij betreft het belangrijkst dat je er een passie voor hebt. Ik ben gek op het fotograferen van de grote katachtigen van Afrika. Hun gedrag is fascinerend, ze staan interessant op foto's en het is natuurlijk adembenemend mooi om ze in hun natuurlijke habitat vast te leggen. Hier zijn een paar belangrijke tips voor wie prachtige foto's wil maken van wilde dieren.

Leer je subject goed kennen

Voor de beste foto's is het belangrijk dat je veel over je subject weet. Ik ben uren bezig om alles te leren over het gedrag van verschillende katachtigen. Vaak probeer ik slechts één of twee dieren te volgen, zodat ik hun individuele gedrag leer kennen. Ooit volgde ik een paar dagen een luipaard zonder linkeroog.

Doordat we hem hadden gevolgd, ontdekten we dat hij vanwege zijn slechte zicht niet meer kon jagen. Om in leven te blijven, stal hij de karkassen van dieren die door andere luipaarden waren gedood. Als je je beperkt tot één of twee dieren, krijg je echt inzicht in hun verhaal, waardoor je dat goed in beeld kunt brengen.

Wees geduldig en besluitvaardig

Elke dag is anders en er kan van alles gebeuren. Ik vertrek altijd 's ochtends vroeg uit het kamp, voordat de zon opkomt, en ik begin met het zoeken naar sporen van de dieren die we volgen. Soms zijn die er niet, dus dan moet je goed luisteren, kijken en op zoek gaan naar andere tekenen. Soms hoor je bavianen elkaar roepen of vind je een ongewoon stille, lege plek. Beide zijn een teken dat er mogelijk een roofdier in de buurt is. Het is een mix van factoren: de sporen, wat je ziet, wat je hoort, wat je ruikt. Je moet overal alert op zijn.

's Ochtends vroeg tijdens het gouden uur heb je het beste licht en met het harde licht in Afrika moet je echt klaarzitten om die eerste paar uur van de dag te fotograferen. Als je in de ochtend vertrekt en geen sporen of tekens vindt, moet je een beslissing nemen. Je kunt stoppen en olifanten proberen te fotograferen in het mooie licht, of je kunt doorgaan en het risico lopen dat je het beste licht helemaal kwijtraakt. Die belangrijke beslissing is helemaal aan jou.

Bedenk wat je wilt fotograferen voordat je de sluiterknop indrukt

Ik fotografeer vaak in de volledig handmatige belichtingsmodus. Nog voordat je door de zoeker kijkt, moet je weten wat je wilt fotograferen. Zo maak je minder foto's, omdat je precies weet wat je wilt bereiken, en voorkom je dat je gedachteloos plaatjes schiet.

Ik benut de elektronische zoeker op mijn Sony α9- en α7R III-camera's om de gewenste foto op de camera zelf te creëren en alvast zo dicht mogelijk bij het beoogde eindresultaat te komen. Ik let daarbij wel voornamelijk op de belichte delen, omdat ik weet dat ik de belichting kan terugschroeven om de lucht er goed uit te laten zien en de schaduwen vervolgens kan versterken tijdens het bewerken van de RAW-afbeelding. Beide Alpha-camera's beschikken over sensoren met het juiste dynamische bereik om dat te kunnen doen.

Lenzen en subjecten

Ik heb het goed voor elkaar: ik gebruik een Sony α9 en twee Sony α7R III-camera's. De α9 gebruik ik met een batterijgrip, die me helpt de camera in balans te houden en vast te houden, want ik gebruik hem vaak met de 400 mm f/2.8 G Master-lens en soms met een 1.4x teleconverter. Hierdoor kan ik portretten van mijn subjecten maken zonder ze te verstoren. Een van de belangrijkste factoren voor het maken van goede foto's, is je subjecten niet storen. Daarom is de stillesluiterfunctie op mijn Alpha-camera's ook zo geweldig.

Mijn andere advies voor lenzen is: minder is vaak meer. Veel fotografen hebben tassen vol met lenzen, maar dat maakt het juist lastiger om te kiezen welke je gaat gebruiken. Ik heb de 70-200 mm f/2.8 GM-lens voor bredere shots en de 400 mm f/2.8-lens voor telefoto's. Op mijn andere camera heb ik de 24-105 mm. Waar je ook rekening mee moet houden: als het bloedheet is, heb je echt geen zin om lenzen en apparatuur mee te sjouwen die je niet nodig hebt. Daarom fotografeer ik bijna altijd zonder statief, zodat ik me vrij kan bewegen.

Compositie

Een van de eerste dingen die ik doe, is een lage positie innemen, zodat ik op oogniveau met de katachtige zit of daaronder. Dat vind ik een mooi perspectief om het verhaal van het dier te vertellen. Wat betreft de compositie zelf, werken de klassieke regels goed voor mij. Ik gebruik de elektronische zoeker om een raster weer te geven waarmee ik de regel van derden kan toepassen en ik zoek ook naar mooie diagonalen om de aandacht van de kijker naar het subject te leiden. Daarnaast vind ik het belangrijk om diepte te creëren met een voorgrond, het subject en een achtergrond. Hiermee plaats je het subject in zijn eigen context, maar vestig je ook de aandacht op het dier.

Als het je echter een goed idee lijkt om af te wijken van de regels voor compositie, vertrouw dan op je gevoel en neem die foto. Alles kan zo snel veranderen dat je misschien geen tweede kans krijgt.