Veel bruiloften zijn hetzelfde. Iedereen heeft zijn eigen stijl en aanpak, maar de tradities en opzet van de dag zijn grotendeels hetzelfde. Het is dus mijn taak om momenten vast te leggen die voor elke bruiloft uniek zijn. Hiervoor is het heel belangrijk om een band op te bouwen met de bruid en bruidegom.
Er komt meer bij kijken dan alleen het fotograferen van hun familie en beste vrienden. Ik probeer te zien hoe het stel met elkaar omgaat, wat voor relatie er tussen hen is en met welke vrienden ze lachen en grapjes maken.
Als je nagaat welke mensen het belangrijkst zijn en hoe hun band is, kun je de intieme momenten en herinneringen vastleggen die uniek zijn voor het bruidspaar.
Niet regisseren maar documenteren
Ik benader bruiloften op een documentaireachtige manier, omdat ik wil laten zien wat er zich gedurende de dag ontvouwt. Natuurlijk maak ik ook klassiekere portretfoto's, want die wil iedereen, maar verder vraag ik mensen liever niet om te poseren of op een bepaalde plek te gaan staan. Als het stel over een paar jaar de foto's bekijkt, wil ik graag dat het zich de gevoelens en emoties herinnert en niet dat er constant werd gevraagd te poseren.
Eén ding waar ik altijd naar op zoek ga, is humor, en het helpt dan om zo veel mogelijk te weten over deze relaties. Om grappige of emotionele momenten te kunnen vastleggen, moet ik een soort ninja zijn. Toen ik van een DSLR overstapte naar de α9, kreeg ik de stillesluitermodus tot mijn beschikking. Die maakt voor mij een enorm verschil. Ik kan nu dichtbij komen zonder mensen af te leiden en zo die betekenisvolle, pure momenten vastleggen. Als mensen de klik van een camera horen, worden ze vaak direct afgeleid en dan gaat het moment verloren.
Voor de meeste shots gebruik ik de FE 24-70mm f/2.8 GM-lens. Deze biedt me de flexibiliteit om snel te bewegen en heeft een perfect brandpuntsbereik. Ik heb ook de FE 85mm f/1.8 bij me en, als ik zo discreet mogelijk wil werken, de FE 35mm f/2.8 ZA. Hiermee houd ik mijn uitrusting zo klein mogelijk.
De omgeving benutten
Op bruiloften kan ik als fotograaf echt spelen. Ik vind het heerlijk om op zoek te gaan naar manieren om onconventionele portretten te schieten en in de gewoonste dingen iets bijzonders te vinden. Ik wil dat iemand naar de uiteindelijke foto kijkt en zegt: 'Wauw, hoe heeft de fotograaf dat gedaan?'
Laatst heb ik bijvoorbeeld glazen panelen van een dak gebruikt om een leidende lijn te creëren naar een stel dat werd verlicht in een donkere ruimte. Ik heb de foto niet geretoucheerd, maar alleen de hooglichten versterkt. Het beschikbare licht op de locatie deed de rest. Dankzij de elektronische zoeker van mijn α9 kon ik op locatie al precies zien hoe het shot eruit zou komen te zien, nog voordat ik de sluiterknop indrukte.
Actie en reactie
Voor de perfecte documentairefoto vat je een heel verhaal in één beeld samen. Hiervoor heb je een actie en een reactie nodig.
Er is een foto waarop de bruidegom voor de bruid danst. Ik heb veel foto's gemaakt van die dans, maar mijn favoriet is er een waarop je zijn armen ziet bewegen, maar zijn gezicht niet helemaal te zien is. Er is scherpgesteld op de lachende bruid op de achtergrond. Ik had gewoon een foto van haar kunnen maken terwijl ze lachte, maar dan had je nooit geweten waarom ze dat deed. Door die onscherpe dansbeweging op de foto krijg je het hele verhaal: een actie en een reactie.
Een van mijn andere favorieten is een foto van een bruiloftsgast die een menukaart omhooghoudt. Alles komt perfect samen in dat shot. Er zit humor in, je ziet grafische elementen en hij is niet geposeerd. De locatie was heel licht en de gasten werden verblind door de zon, dus ze hielden allemaal hun menukaart omhoog om het licht tegen te houden. Het is grappig, maar deze foto zal iedereen die er die dag was herinneren aan een hoop details: de locatie, het felle zonlicht, het eten, de gasten. En dat alles met één foto. Daarnaast is het gelijk een fantastisch, origineel detailshot van de menukaarten.
Er is ook een shot van een bruid die haar bruidsjonkers in de bus een kus toewerpt. Ook op die foto zie je actie en reactie: je ziet haar het kushandje geven en je ziet de bruidsjonkers op het raam van de bus bonzen. Voor dit shot vertrouwde ik op de hoge framesnelheid en de AF-trackingfunctie van de Sony α9. Ik zag de bruid naar de bus rennen en wist gewoon dat ik haar moest volgen. Het gebeurde in een fractie van een seconde: ze maakte de kusbeweging en ik moest heel snel de juiste hoek vinden om haar hoofd met een raam van de bus te omkaderen en haar hand en haar kin los van elkaar te laten zien. Dankzij de autofocus en de opnamesnelheid van 20 fps van de Sony α9 kon ik burstfoto's maken om het juiste frame te vinden terwijl ze de beweging maakte.
Hij sluit af: "Toen ik de foto's bekeek, zag ik dat het perfecte shot ertussen zat. Dat laat maar zien hoe belangrijk goede apparatuur is."
"Op zoek naar de perfectie van imperfectie"
