Als Luigi Baldelli één shot moest kiezen dat zijn project over de Calabrische houtskoolmakers in Italië samenvat… dan zou hij dat niet doen. “Ik vind dat je de complexiteit van de situatie niet in één shot kunt vatten”, legt hij uit. “Je kunt deze het beste beschrijven met een verzameling van veel verschillende foto’s.”
Hij vertelt dat juist deze collage van foto’s het project tot een succes maakt. De verzameling foto’s brengt het verhaal samen. “Ik wil een beetje van alles laten zien: het werk, de inspanning, de rook en de moeilijkheden van deze omgeving.”
Zijn Calabrische project begon in mei 2019. Luigi werd geïntrigeerd door het idee om de houtskoolmakers vast te leggen omdat hun werk een lange geschiedenis heeft, specifiek is voor de regio Calabrië en van vader op zoon wordt doorgegeven.
Gebruikte hij hiervoor dezelfde aanpak als voor andere gemeenschappen die hij tijdens zijn bekroonde reportagecarrière fotografeerde? Hij vertelt ons: “In zekere zin wel, maar elk verhaal en elk subject is anders, dus het is belangrijk dat je altijd voorbereid bent en je open opstelt. Ik moest uitzoeken op welke momenten ik mijn werk het beste kon doen en hoe ik het tempo van de houtskoolmakers kon bijhouden, zodat ik ze zo min mogelijk zou storen.”
Luigi werd goed ontvangen door zijn subjecten. Hij vertelt: “Het zijn heel aardige, vriendelijke mensen en ze accepteerden mijn aanwezigheid, legden uit wat ze aan het doen waren, vertelden hun verhalen en nodigden me uit om met ze mee te lunchen. Als je zo wordt geaccepteerd, mensen je vertrouwen en je vriendschappen opbouwt, kun je heel makkelijk foto’s maken. Maar het is het belangrijkst dat je je subject en zijn of haar verhaal respecteert. Dit heb ik gedurende mijn carrière geleerd. Dankzij deze werkwijze kan ik echt dieper in het verhaal van mensen duiken.”
Luigi is al ruim drie decennia lang werkzaam als professioneel fotojournalist en weet daardoor precies wat een camera moet kunnen, maar zeker ook wat een camera niet moet doen. Hij zegt: “Een goede camera voor reportages moet betrouwbaar en goed hanteerbaar zijn, en het technische aspect van het werk makkelijker maken. Hierdoor kan ik me volledig richten op de foto’s en op wat ik door de lens zie. Mijn α7R III is betrouwbaar, discreet en licht, maar ook professioneel. Dankzij al deze eigenschappen kan ik me helemaal op mijn foto’s richten. Fotograferen wordt een reflex in plaats van iets waar je over na moet denken.”
Er zijn bepaalde eigenschappen van de α7R III die het werk van Luigi in de lastige werkomgeving van de houtskoolmakers makkelijker maakten. De geavanceerde autofocus en de hoge ISO-prestaties van de camera leverden bijvoorbeeld haarscherpe resultaten op, zowel voor de intieme portretten als de foto’s van de werkende mannen in wolken van as en rook.
“Tijdens dit project was ik heel blij met de autofocus van de camera. Hierdoor kon ik met een hoge ISO-waarde fotograferen. Ik ben ook onder de indruk van de kwaliteit van het materiaal en de geweldige batterij. Deze camera heeft alles wat ik nodig had om de gewenste shots te maken. Vanwege de ISO-prestaties kon ik bijvoorbeeld foto's maken bij heel weinig licht en dankzij de weerbestendige afdichting kon ik de camera zonder problemen in de regen gebruiken.”
Voor dit project gebruikte Luigi de FE 24-70 mm f/4 ZA OSS op zijn α7R III. Hij zegt hierover: “Dankzij deze combinatie was ik voorbereid op elke situatie.” Hij maakte alle foto’s met dezelfde lens, van de groothoekshots van houtskoolmakers in de rook tot de prachtige portretten van de met as bedekte mannen. Hierdoor kon hij snel werken en direct op verschillende situaties reageren. Doordat hij één lens gebruikte, hoefde hij ook geen lenzen te verwisselen in de rook. Luigi vertelt ons dat hij de ISO-waarde ook constant op 2000 hield, zodat hij snellere sluitertijden en kleinere diafragma’s kon gebruiken en zo de ruwe setting goed in beeld kon brengen.
Beschouwt Luigi het project nu als afgerond? Hij lacht en zegt: “Nee. Ik wil in de herfst graag teruggaan om bij ander licht en in een andere, bosrijke omgeving te fotograferen. Het voordeel van een langdurig project is dat je elke keer nieuwe en soms onverwachte dingen kunt ontdekken en dat je het verhaal steeds beter leert kennen.”
We weten dat hij nieuwe dingen wil ontdekken, maar zorgen de relaties die hij tijdens het project heeft opgebouwd er ook voor dat hij terug wil? “Absoluut!” lacht hij. “Hoe meer tijd ik aan een project besteed, hoe meer vertrouwen ik opbouw met subjecten en hoe beter ik tot de foto’s kom waarmee ik het verhaal goed kan vertellen. Je moet echt in de reportage duiken om de menselijke kant te ontdekken en de emotie, de passie, de intimiteit, de sfeer en de geschiedenis te vinden. Ik ga graag de diepte in, want ik weet dat er onder het oppervlak altijd meer te vinden is.”
"Volgens mij moet fotografie geen antwoorden geven, maar juist emoties en vragen oproepen"
