Van de ouderwetse glamour van filmsterren als Pierce Brosnan, tot de nieuwe coole voetballers als Cristiano Ronaldo, Kenton Thatcher heeft ze allemaal gefotografeerd. Vanuit zijn thuishaven Lissabon, in Portugal, schiet hij reclame- en editorialopdrachten voor een aantal van 's werelds bekendste merken en tijdschriften.
Voor Kenton is elke shoot anders. Hij vertelt dat alles om timing draait, ongeacht of je de shoot hebt kunnen plannen en voorbereiden of slechts een paar minuten hebt om die ene foto te maken.
“Ik moet momenten kunnen vastleggen die in een fractie van een seconde voorbij zijn. Als je stillevens fotografeert, heb je de tijd om rustig aan te doen en na te denken, maar bij portretten kan dat niet. Het is net alsof je in een raceauto rijdt: je moet naar de weg blijven kijken. Dat geldt ook voor mijn fotografie. Ik moet altijd naar het subject blijven kijken, anders mis ik het shot.”
Hoewel het nemen van de uiteindelijke foto slechts een fractie van een seconde kost, vindt er achter de schermen veel voorbereiding plaats. Kenton vertelde ons over een reclamefoto die hij onlangs maakte van een meisje met vleugels dat boven op een gebouw in Lissabon stond, en legde uit hoe hij die shoot had voorbereid.
“Ik ben zo'n vijfentwintig keer naar de locatie gegaan om het landschap op de achtergrond van die foto vast te leggen, maar het plaatje klopte telkens niet helemaal. Deze foto is op een van de hoogste gebouwen in Lissabon gemaakt en het waaide er erg hard. Zelfs toen ik de camera op een statief had geplaatst en er gewichten aan had bevestigd, was er nog sprake van trilling, beweging en een lange sluitertijd. Op sommige dagen moest ik de shoot even loslaten, dus ik heb letterlijk maar een paar uur gehad voor die ene foto.”
En dan zijn er nog de editorialshoots waarbij Kenton misschien maar een paar minuten met het subject had. Hij vertelt over die keer dat hij een officieel portret van Boris Johnson moest maken toen hij als minister van Buitenlandse Zaken een bezoek bracht aan Portugal. “Mijn shoots zijn geen moment saai”, zegt Kenton. “Ik had maar drie minuten om hem te fotograferen, dus ik heb de dag ervoor twee uur de tijd genomen om de set voor te bereiden, zodat ik zo veel mogelijk kon vastleggen in de beperkte tijd die ik had.” Hij vervolgt: “Het eerste shot maakte ik tegen een witte achtergrond. Hij had net zijn stropdas rechtgetrokken toen ik het eerste portret schoot. Die foto was heel natuurlijk. De volgende dertig à veertig foto's waren prima, maar zagen er wat te geposeerd uit. Dat past niet bij mijn stijl. Toen we het officiële portret eenmaal hadden, had ik nog één minuut om een andere foto te maken. We hebben snel met gaffertape een zwarte achtergrond opgehangen en ik wilde een typisch Britse foto van hem maken, dus vroeg ik hem het schoteltje vast te houden en een kopje thee te drinken. Hoewel we maar een minuut hadden, was ik het meest tevreden over die foto. En Boris vond hem ook mooi.”
Kenton fotografeerde eerst analoog en met camera's van middenformaat, maar inmiddels heeft hij de technologische voordelen van digitale camera's omarmd.
“Mijn vader was als een mentor voor me. Hij was een amateurfotograaf die onze hele garage had omgetoverd tot een doka met maar liefst vier vergrotingsapparaten. Hier leerde ik alles over het zonesysteem van Ansel Adams en hoe ik foto's zo kon ontwikkelen dat ik het meeste uit het dynamische bereik haalde. Toen ik nog fotorolletjes gebruikte, liet ik altijd een cliptest uitvoeren bij het ontwikkelen en dan hoopte ik heel hard dat de belichtingsspeelruimte binnen één stop was gebleven, omdat het dynamische bereik zo beperkt was. Ik gebruik nu de Sony α7R III en het dynamische bereik is fenomenaal. Toen ik de camera voor het eerst gebruikte, was ik enorm onder de indruk van de details in de goedbelichte delen en schaduwen.”
Kenton gebruikt bij zijn camera een aantal portretlenzen met een klassieke brandpuntsafstand. Zijn favoriet is de Zeiss FE 50mm f/1.4. “Hij biedt alles wat ik nodig heb. Deze lens is fenomenaal.”
Hij legt uit dat hij ook de Sony FE 85mm f/1.4 GM en de FE 70-200mm f/2.8 GM gebruikt, omdat deze lenzen perfect zijn om portretten mee te schieten. Kenton zegt echter: “Er is één lens die ik nog vaker gebruik dan deze drie: de FE 24-70mm f/2.8. Die gebruik ik elke dag en neem ik overal mee naartoe. Wat ik zo fijn vind aan deze lens, is dat hij geweldig scherpe resultaten levert."
Een andere belangrijke functie die Kenton heel nuttig vindt als hij met zijn digitale kit portretten maakt, is de Eye-AF van de α7R III. Hij legt uit dat deze functie met name van pas komt bij het maken van lifestylefoto's.
“Vroeger zou ik mijn 50mm-lens met f/1.4 op f/2.8 hebben gebruikt, of zelfs op f/4 om er zeker van te zijn dat de ogen van het subject scherp zouden worden”, zegt hij. “Met Eye-AF worden ogen haarscherp op f/1.4 en dat heeft de manier waarop ik fotografeer veranderd. Ik kan met het subject praten en instructies geven en als de Eye-AF aanstaat, weet ik altijd zeker dat de foto scherp wordt.”
Een foto die dit voor Kenton perfect benadrukt, is een shot voor een campagne van Joaquim de Almeida, waarin hij whiskey drinkt. “Ik gebruik bijna nooit een statief en gebruik continuverlichting, maar hij bewoog de hele tijd, leunde voorover, schonk nog wat whiskey in, lachte en bewoog naar voren en naar achteren. De scherptediepte was heel gering, maar zijn ogen waren in elke foto haarscherp. Dat maakt echt het verschil!”
"Fotografie is mijn middel om te communiceren. Ik heb zoveel meer over het leven geleerd door een camera op te pakken en naar de verhalen van mijn subject te luisteren dan door boeken te lezen, maar ja, ik ben dan ook dyslectisch."
