Tolis Fragoudis vertelt: "Ik kan me nog goed herinneren wanneer ik wist dat ik naar Nepal moest gaan. Ik was een paar maanden in India voor een film en kwam terecht in een dorpje aan de voet van de Himalaya. Op een avond liep ik over een kleine hangbrug naar huis en de rivier de Ganges stroomde onder me door. Het was 1 uur 's nachts en de wind blies over de bergen. Het voelde alsof ik werd aangeraakt door de adem van de Himalaya. Dat moment duurde maar een paar seconden, maar had een enorme impact. Ik wist toen dat ik erheen moest en het moest vastleggen."
Tolis was tegen die tijd een ervaren reiziger. Hij had al rondgereisd in Mexico en Midden-Amerika en fotografie maakte deel uit van zijn ontdekkingstocht. Hij legt uit dat het allemaal natuurlijk is verlopen: "Ik was niet van plan om geld te gaan verdienen met fotografie. Toen mensen hiernaar vroegen, verwierp ik het idee. Ik genoot er gewoon van om te fotograferen en leerde deze andere werelden graag van dichtbij kennen."
Deze instelling is bepalend voor Tolis' fotografiestijl, die volgens hem puur gebaseerd is op een creatieve flow. Hij vertelt: "Ik laat alles los. Niets moet en ik heb geen verwachtingen. Ik pak mijn camera en ga mee met de stroom. Zo vang ik de essentie van een plek, een landschap of de mensen."
Om je mee te laten voeren, moet je vrij zijn. Volgens Tolis is de draagbaarheid een groot pluspunt van de Sony-camera's. Hij legt uit: "Camera's als de α7S II en de α7R II, die ik in Nepal gebruikte, zijn krachtig maar licht. Het gewicht speelt altijd een rol omdat je veel moet lopen, dus je probeert zo min mogelijk mee te dragen. Voor mijn videowerk heb ik ook een statief, drone en stabilizer bij me, dus dat tikt nogal aan. Vergeet ook niet dat het gewicht nog belangrijker is als je op 5000 meter hoogte in de bergen loopt, waar je bij elke stap moet ademen. De camera doet wat hij moet doen en de shots worden geweldig, dus jij bent degene die achterloopt!"
Nog iets dat Tolis helpt om zich te laten meevoeren, is het feit dat zijn Sony-apparatuur niet zo intimiderend is als sommige grotere DSLR's. Over het schieten van karakteristieke portretten in Nepal vertelt hij bijvoorbeeld: "Mensen gedragen zich natuurlijker dan wanneer je een grote DSLR gebruikt, waardoor de foto's er minder geposeerd uitzien. Mensen zien je minder snel als professionele fotograaf en je kunt veel anoniemer te werk gaan, als het ware opgaan in de realiteit van het moment.'
Tolis' prachtige portret van een in oranje geklede sadhoe bij de Pashupatinath-tempel in Kathmandu is hier een goed voorbeeld van. Hij vertelt: "Deze mensen komen op pelgrimstocht vanuit heel India en Nepal. Sommigen zijn minder eerbaar en vragen je om geld, vooral als ze denken dat je professioneel fotografeert. Met deze man had ik echter een klik. We raakten aan de praat en hij vond het goed dat ik een foto van hem nam."
Voor het maken van portretten had Tolis tijdens zijn reis veel baat bij de geweldige scherpstel- en belichtingsfuncties van de α7R II en α7S. Deze apparatuur sluit ook goed aan op zijn vrije, gevarieerde stijl. Hij vertelt: "Het portret van de vrouw is in een klein, donker hutje gemaakt. Ik was hier uitgenodigd voor het avondeten. Net als voor al mijn reisfoto's maakte ik alleen gebruik van het natuurlijke licht. In dit geval kwam dat via de deur naar binnen. Voor de juiste belichting gebruikte ik de FE 35 mm f/1.4 ZA met ISO 3200 en f/1.4, maar de ruisonderdrukking van de α7R II is zo goed dat je nauwelijks ruis ziet."
Tolis vindt het ook belangrijk dat zijn apparatuur flexibel is voor gebruik in contrasterende scènes: "Ik wil altijd in het moment blijven, niet te veel nadenken over de camera en vertrouwen hebben in de mogelijkheden van de apparatuur."
Neem bijvoorbeeld deze foto van de Bouddhanath-tempel in Kathmandu. Tolis vertelt: "Ik verbleef drie dagen in de buurt van de tempel zodat ik op het licht kon wachten. Ik fotografeer graag tegen het licht in, want daarmee breng ik emotie in mijn foto's. Hiervoor moet ik wel op mijn materiaal kunnen vertrouwen. Ik wist dat ik dankzij het dynamische bereik van de α7R II met de zon achter de tempel kon fotograferen zonder structuur in de lichte delen en schaduwen te verliezen. Met een andere camera was het beeld waarschijnlijk donker of overbelicht geworden."
Tolis wil mensen met zijn reisprojecten ook bewuster maken van de wereld om ons heen en hoe we die kunnen behouden. Hij legt uit: "Er zijn verschillende manieren om meer bewustzijn te creëren. Ik reis rond om foto's te maken en vertel daarmee verhalen over de landschappen en mensen die onze planeet zo mooi maken. Ik ben ervan overtuigd dat mensen zoiets moois niet kapot willen maken. De schoonheid van onze aarde stimuleert je geest en welzijn."
Hoe kan fotografie volgens Tolis bijdragen aan natuurbehoud? "Ik denk dat hoe meer ik mensen bewust maak van al het moois dat onze planeet te bieden heeft, hoe groter de kans wordt dat ze er hun best voor gaan doen. We staan overal mee in verbinding en ons welzijn hangt ervan af."
"Mijn enige doel is alles uit het leven te halen wat erin zit."