Elke dag, als het weer goed is, verzamelen inheemse mensen zich op Zócalo, het enorme centrale plein in Mexico-Stad. Al vroeg in de morgen transformeren ze zichzelf: ze dragen de traditionele kleding en make-up van hun voorouders en dansen en voeren rituelen uit. Daarbij verbranden ze medicinale wortels om de zielen van de toeristen te zuiveren. Maar dit is geen goedkope act om voorbijgangers te behagen in ruil voor wat peso’s: de mensen die zij behandelen en vermaken zijn zelf ook Mexicaans. En voor degenen die optreden is het een belangrijke manier van leven die hun tradities en rituelen in stand houdt, zodat hun erfgoed bewaard blijft.
Ik vond het belangrijk om de fantastische gewaden met veren en de complexe make-up van de man vast te leggen, maar ik wilde meer. Ik wilde een blik die iets speciaals uitstraalde, waardoor een kijker stopt, nadenkt of verwonderd is.
Om die te krijgen moest ik, zoals altijd, de barrière tussen ons doorbreken. Daarom hadden we een gesprek en leerden we elkaar beter kennen dan toerist en onderwerp. Ik vond de blik die hij me gaf toen ik hem fotografeerde geweldig. Die straalt uit dat er misschien wel een geheim is, of iets gevaarlijks.
Om de kleuren van zo’n foto optimaal tot hun recht te laten komen, heb je licht nodig. De man stond in een deuropening in de schaduw, dus gebruikte ik naast mijn Sony Alpha 1 en de 24-70mm f/2.8 GM-lens een ledlampje. Dat hielp om de subtiele tinten en tonen van de veren naar voren te laten komen, evenals de lichte tinten in zijn gezicht.
Ik gebruikte een belichting van 1/125 s met f/8 en ISO 1600. Meestal fotografeer ik met een groter diafragma, maar ik wilde de extra scherptediepte van f/8, zodat alle fijne texturen en details van zijn kleding zichtbaar zouden zijn. Met de Steady-Shot interne beeldstabilisatie van de Alpha 1 wist ik dat ik met 1/125 s een mooi scherp beeld zou krijgen. Ik vond het ook prima dat de auto-ISO steeg naar 1600. Met de Alpha 1 weet ik dat ik tot 6400 kan gaan zonder dat ik me zorgen hoef te maken over ruis. Dat is echt te gek. En de eye-autofocus deed natuurlijk direct zijn werk.
Als je met zo’n camera werkt, eentje waar je op kunt vertrouwen, heb je meer vrijheid om creatief te zijn. Ik vertrouw er blindelings op en hoef geen tijd te verspillen aan instellingen of zelfs het controleren van foto’s om te zien of de focus of belichting goed is. Ik weet gewoon dat dat zo is. Omdat ik me op een moment kan richten in plaats van te spelen met de camera, wordt de camera een verlengstuk van mijn oog. Daarom is de Alpha 1 voor mij een allesomvattende camera.
”Voor mij is het bij fotografie niet belangrijk wat een foto weergeeft en presenteert, maar eerder welke vragen de foto oproept."
