Fotograaf Floris Smeets woont in een uithoek van Noorwegen. Liefde voor de natuur zit in zijn bloed. Hij vertelt: “Mijn ouders zijn allebei bioloog. Mijn grootouders waren biologen. Mijn zus is bioloog. Mijn liefde voor de natuur zit dus ingebakken.” De natuur was zijn eerste grote liefde en dankzij fotografie kan hij de dieren die hij buiten tegenkomt prachtig op beeld vastleggen.
"In mijn woonplaats zijn bepaalde diersoorten veel te vinden en wat ik tegenkom, is allemaal seizoensgebonden. In de herfst, als de kleuren prachtig zijn, fotografeer ik muskusossen en rendieren. In de winter vormen de witte sneeuwlandschappen een mooi, blank canvas voor het fotograferen van de muskusos. En in de lente laat de korhoen zich zien. In de zomermaanden stelen de laplanduilen de show, die in de bossen vlak bij mijn huis broeden."
Doordat Floris zich elk seizoen op één diersoort richt, leert hij de uilenparen goed kennen. Zijn prachtige beelden zijn niet alleen het resultaat van de juiste fotografietechnieken, maar ook van zijn veldkennis, want voor de beste shots moeten hij en zijn Sony α9-camera's precies de juiste positie innemen.
"Ik ga naar de plekken waar ze jagen," legt hij uit, "wat vaak oude, open stukken bos zijn met veel omgevallen bomen. Daar ga ik op zoek naar een paar uilen dat me mijn gang laat gaan. Deze dieren hebben een prachtige schutkleur, maar zitten daardoor vaak goed verstopt. Het ene moment ben je hard op zoek en zie je niets, terwijl je het volgende moment ineens een uilenkop ziet draaien en beseft dat hij er al die tijd al zat. Het is dus een flinke speurtocht." Floris vervolgt: "Soms vind ik wel tien tot twintig paartjes voordat ik er een tref waarmee ik kan werken. Als ik eenmaal een goed paar heb gevonden, volg ik dat de rest van het seizoen zodat ik zo veel mogelijk foto's kan maken."
Floris heeft een Sony α9 bij zich en combineert die met de FE 400 mm f/2.8 G Master-lens. Als tweede camera gebruikt hij nog een α9, maar dan samen met de FE 100-400 mm f/4.5-5.6 G Master-lens. Die heeft hij bij de hand voor situaties waarin hij de flexibiliteit van een zoomlens nodig heeft.
“Voordat ik overstapte naar de α9, had ik bijna twintig jaar een DSLR gebruikt. Toen ik de Sony α9 een paar weken in gebruik had, wist ik dat ik nooit meer terug zou gaan naar een DSLR.”
Floris vindt het dankzij zijn ecologische achtergrond heel belangrijk om respectvol met de dieren om te gaan. Hij vertelt: “Ik gebruik nooit lokaas. Op al mijn foto's zie je het natuurlijke gedrag van de laplanduil.”
Hij fotografeert de uilen met de FE 400 mm f/2.8 G Master-lens van zo dichtbij dat hij veel te weten komt over hun habitat: “Laplanduilen zitten vaak op dezelfde palen of takken en vliegen hiertussen heen en weer. Ze vliegen vaak rondjes boven hun jachtgebied, dus je kunt meestal wel voorspellen waar ze naartoe gaan. Ik ga klaarzitten en wacht totdat de uil naar mij toe komt. Zo kom je veel dichterbij dan wanneer je op de dieren afloopt.”
Als Floris eenmaal dichtbij is, komt de snelheid van de Sony α9 goed van pas. Hij kan dankzij de automatische scherpstelling en de opnamesnelheid van 20 fps zonder black-out prachtige beelden schieten van vliegende laplanduilen, ook als er zich tussen hem en de vogels obstakels bevinden.
"Met een DSLR moet je een vliegende vogel altijd rond het midden van het frame houden om te zorgen dat de automatische scherpstelling blijft werken. Dankzij de 693 autofocuspunten van de Sony α9, die bijna de hele sensor beslaan, kan ik het scherpstelgebied instellen op 'Flexibel punt' met focustracking. Als een vogel dan een plotselinge beweging maakt, weet ik zeker dat de autofocus hem blijft volgen", zegt Floris. "Hierdoor, en dankzij de mogelijkheid om de focus vast te houden als een dier kort ergens achter verdwijnt, kan ik de foto's maken die ik maak en dit is ook waarom ik mijn Sony Alpha-apparatuur zo graag gebruik."
"Wat natuurfotografie zo aantrekkelijk maakt, is dat de natuur constant verandert. Je kunt elke dag naar dezelfde plek gaan en toch elke keer met een andere foto thuiskomen"
