Elke bioloog kan je vertellen dat het essentieel is om door te blijven evolueren. Als je blijft aanpassen en innoveren, creëer je nieuwe niches, en plant- en diersoorten doen het goed op diversiteit. Zou dit ook gelden voor natuurfotografie? Is het essentieel om jezelf te onderscheiden door het anders aan te pakken in een tijdperk waarin cameratechnologie het makkelijker maakt dan ooit om scherpe, gedetailleerde foto's te maken?
Natuurexpert Andreas Hemb heeft zich de afgelopen jaren toegewijd aan deze taak.
Andreas legt uit: "Voor een deel van mijn werk maak ik minder pure documentaireshots en probeer ik een ander aspect van natuurfotografie te verkennen. Het gaat mij meer om het vastleggen van de emotie van het moment. Ik noem het 'de grens tussen dromen en realiteit', waarbij het meer draait om het oproepen van een gevoel dan om het vastleggen van een dier. Misschien heb je al wel duizend keer een 'normale' foto van iets gezien, maar als je datzelfde op een heel andere manier in beeld brengt, wekt dat interesse."
Andreas heeft een brede achtergrond op het gebied van fotografie en is daardoor in staat om grenzen te verleggen als het gaat om het fotograferen van wilde dieren. Hij werkte hiervoor als landschapsfotograaf en er blijken veel overeenkomsten te zijn tussen dat type fotografie en de beelden die hij nu maakt.
Andreas benut niet alleen zijn kennis van landschapsfotografie, maar voor het perfecte shot is ook zijn expertise op het gebied van natuurfotografie onmisbaar. Hij vertelt: "Alle standaardaspecten van fotografie spelen een rol. Je moet bijvoorbeeld weten hoe je met het licht en de achtergrond werkt, maar het is ook belangrijk dat je het dier op een bijzonder moment vastlegt. Je moet dus ook goede veldkennis hebben en ervoor zorgen dat het dier zich op zijn gemak voelt. Zo kun je niet alleen dichtbij genoeg komen om de foto te maken, maar krijg je ook inzicht in het gedrag van het dier, zoals de manier waarop het beweegt en op zijn omgeving reageert. Daar kun je dan op anticiperen. Dat is heel belangrijk, want het moment dat je op de foto wilt hebben, kan heel snel voorbij zijn."
Tijdens recente shoots in zijn thuisland Zweden en in Florida heeft Andreas een prachtige reeks artistieke natuurfoto's gemaakt. Hiervoor gebruikte hij afwisselend de α7R III en de α9. Hij gebruikte onder andere panningtechnieken om een Amerikaanse kleine zilverreiger te fotograferen die een vis vangt. Hierover vertelt hij: "Ik volgde de reiger met een sluitertijd van 1/60 sec, wat veel langzamer is dan je normaal gesproken voor natuurfoto's zou gebruiken. Ik heb bewust wat bewegingsonscherpte gecreëerd zodat de kop scherp blijft en je ziet wat het voor dier is, maar de vleugel en de achtergrond zijn vervaagd."
Voor silhouetfoto's en shots met tegenlicht zijn de EVF en het histogram heel belangrijk. Hij licht toe: "Je krijgt daarmee directe terugkoppeling en weet zo instinctief hoe je de belichting moet bijstellen, handmatig of met belichtingscompensatie. Het is zo veel makkelijker om foto's te maken als de zon laag staat. En je krijgt dan ook geen pijn aan je ogen! De stille sluiter, de IBIS en de EVF komen samen bij shots vanuit een lage hoek, zoals de silhouetfoto van de steltlopers en de zwaan in het glinsterende water. Hiervoor gebruikte ik een drijfhut om dichtbij te komen."
Op een andere foto die Andreas in Florida maakte, zien we een alligator rustig zwemmen. Dankzij het omgekeerde effect zie je eerst de bomen en de lucht en daarna pas de alligator. Je schrikt er bijna van als je het roofdier ineens spot. Andreas zegt lachend: "Het is een heel simpele techniek die voor een leuk verrassingseffect zorgt. Een voorbeeld van een eenvoudige manier om iets anders te doen. Ik hoop dat ik hiermee net als met mijn andere shots de aandacht van kijkers trek en ze laat nadenken over de schoonheid van wilde dieren. En uiteindelijk hopelijk over hoe we de natuur kunnen beschermen zodat volgende generaties er ook nog van kunnen genieten."
"Een foto kan zo veel meer zijn dan een weerspiegeling van onze omgeving. Ik probeer verder te gaan dan alleen documenteren wat ik zie. Een foto moet gevoelens uitstralen."
“Ik hield er altijd al van om wilde dieren te observeren,” zegt hij, “en dat ontwikkelde zich verder toen ik landschappen fotografeerde. Ik wilde iets levends opnemen in mijn foto's om meer verbondenheid te creëren. Hoe mooi het landschap ook was, er ontbrak voor mijn gevoel altijd iets. Leven voegt meer dynamiek toe aan elke foto en elke beleving.
